Tabaklama zanaatı, hayvan derisinin, yüzüldükten sonra çeşitli aletlerin imalatında kullanılmak üzere bir ürüne (deri) dönüştürülmesi işlemidir. Hayvancılık, derinin ana kaynağıdır ve tabaklama işlemi derinin çürümesini önleyerek esneklik ve dayanıklılık kazandırır.

Deri hazırlanıp tabaklandıktan sonra derinin uygunluğuna göre ürünler yapılır. Koyun, keçi gibi hayvanların derilerinden su kırbaları ve kemer gibi ürünler yapılır. Deve ve inek derileri ise genellikle ayakkabı imalatında kullanılır. Kılları da çadır ve kışlık giysilerin imalatında kullanılır.

Medine’de zanaat ve ustaları:

Dericilik Hicaz yöresinde eski çağlardan beri bilinen bir zanaat olup, tabaklama için ağaç ve bitkiler kullanılırdı. Mısır dikeni bu bitkilerin başında gelirdi. Meyveleri ve yapraklarıyla en güzel tabaklama işlemi yapılan bir bitki olup, Medine çarşılarında satılırdı ve Peygamber [sas] döneminde de bilinirdi.

Zanaatın gelişimi ve aletleri:

Tabaklama zanaatı bugün hala mevcuttur, ancak bu zanaatın işini kolaylaştıran gelişmelerin bir sonucu olarak sanat kolaylaştı. Tabaklama hâlihazırda, giysi, aksesuar ve benzeri ürünler üreten en modern fabrikalarda deriyi işlemek üzere endüstriyel kimyasallar kullanılarak yapılmaktadır.

Zanaatın ürünlerini elde etmek ve eğitimini almak:

Deri ürünleri birçok ticari işyerinde mevcuttur, ancak geçmişte kullanılan aletlerle yapılan geleneksel ürünler sadece kültürel festivallerde bulunur. Cenadriye Festivali, bu zanaatın kültürel mirasının yaygınlaşması ve ürünlerinin pazarlanmasında önemli rol oynamıştır.